Ja het is alweer even geleden maar dat is niet zo moeilijk hé.
Wij (onderwijskunde studenten) zijn nog altijd druk bezig met onze examens.
Twee daar van zijn ondertussen afgerond.
Principes en modellen van levenslang leren en geschiedenis van de gedragswetenschappen.
Voor principes kregen we een mondeling open boek examen. 't is eens iets anders hé.
Dus een half uur op voorhand ga je een lokaal binnen, waar best wel een mooie jongeman zit (hihihi), je krijgt een blad met vragen en mag ze schriftelijk voorbereiden. Niemand had echter gezegd dat je je eigen kladpapier moest meebrengen. Gelukkig kreeg ik een paar blaadjes van mijn collega en kon ik aan de slag.
Na exact dertig minuten moest je de pen neerleggen en wachten tot de professor je kwam halen. NAGELBIJTEN!!!!!!
Daarna binnen in een kantoor en je uitleg doen. gelukkig kwamen de meeste buiten met een goed gevoel dat is er dus al eentje dat we mogen schrappen op de lijst.
Woensdag was het dan aan geschiedenis van de gedragswetenschappen. Professor De Paepe him self kwam wat toelichting geven: "Jullie weten dat er geen goede antwoorden zijn en ook geen foute,... Ik geef geen punten voor inkt!" aldus onze prof. Al bij al een vriendelijke man want hij maakt het examen, om het in de woorden van Audrey te zeggen: "teleurstellend simpel!"
Niet erg want op deze manier is er dus weer een examen weg van de lijst.
En dan het laatste. Morgen (vrijdag 4/4/08) onderwijskunde 2. Een blokvak, net als vroeger. Naar het schijnt (als we de roddels moeten geloven) niet zo simpel als het lijkt. Maar ik neem dat met een korreltje zout, we zien wel wat het wordt.
Nu hoor ik jullie al denken, moet die trees nie achter haar cursus zitten in plaats van hier zo veel te tateren? Awel ja, eigenlijk wel maar zoals alle goede studenten weten is er een tijd van studeren en een tijd van pauze. En de tijd van pauze was gekomen voor mij!
Het zal nu wel het laatste bericht zijn dat hier verschijnt, volgende week zijn alle voortrajecters ook gewoon aan hun stage bezig en daarna worden ze weer reguliere student in de respectievelijke hogescholen.
Ik zal ze wel een beetje missen de voortrajecters en dan vooral mijn treingenoten. Wat hebben we heerlijk gelachen en flauwe grappen gemaakt. Hopelijk komen we elkaar nog eens tegen op de hogeschool of wie weet wel in het werkveld.
Ik wens iedereen alvast heel veel succes, het was fijn om hier deel van uit te maken en het ga jullie goed.
Groetjes
De moeder van de bende ;)
Caroline AKA lientje
donderdag 3 april 2008
zaterdag 22 maart 2008
Het einde is er!
Ja mensen het is zover.
Wij voortrajecters zijn aan de laatste spurt begonnen alvorens we terugkeren nar de o zo vertrouwde hogeschool (na wat stage dan).
Die spurt, beter te definiëren als blok, is niet van de minste. In deze, voor velen vakantieweek, is het de bedoeling dat we er een paar honderd bladzijden door jagen om dan in de tweede week (voor velen ook vakantie!) te bewijzen wat er blijven steken is.
Gelukkig zijn er een tweetal proffen die een open boek examen organiseren maar ook dat is niet van de poes. Open boek wil niet per sé zeggen dat alles voor het grijpen ligt. Integendeel, het is het combineren van de leerstof die belangrijk is. De inzichten in de cursus zoals dat in Kortrijk ook wel genoemd wordt.
Hetgeen al achter de rug is, zijn onze presentaties van de biografische interviews. Waarin het duidelijk was waar de studenten lerarenopleiding zaten!
Die hadden namelijk geen blad nodig om hun ding te komen doen vooraan, terwijl de reguliere studenten met hun cumul van moeilijke woorden er niet uit wijs raakte dus wel degelijk een aantal pagina's in de handen hadden. Het viel ook op dat studenten lerarenopleiding er voor kozen om alles op een menselijke manier uit te leggen met slides die leesbaar waren en grafieken die te overzien zijn.
Reguliere studenten daarentegen kiezen er voor om drukke grafieken (lees stambomen) te combineren met ellendig ingewikkelde woorden en zinsconstructies. Duidelijk voorbeeld van pedagogisering? Volgens mij wel, hoe moeilijker je het maakt hoe meer uitleg en hulp je nodig hebt van proffen en dergelijk en hoe nuttiger ze zichzelf voelen.
Och ja we weten nu ook dat onze reguliere studenten niet studeren om te werken (zoals ze zelf zeggen), en dat het bepalen van welbevinden en betrokkenheid in een klas een koud kunstje is. Iets wat je in een uurtje even kan klaren, en waar je zeker geen speciale formulieren voor nodig hebt (volgens hen dan). Ik heb medelijden met hen, hoe moeilijk moet het niet zijn om in de 'echte' wereld te stappen nadat je een aantal jaar vertoefd hebt in de cocon van de universteit!
En wij? Wij doen rustig verder en beseffen heel goed dat het werkveld stilaan dichterbij komt.
Maar, zoals gezegd, eerst de examens en ik denk dat het tijd wordt dat ik me daar weer even op ga concentreren. Er moet namelik nog heel wat 'doorgejaagd' worden. Maar geen paniek, zoals uit de statistieken blijkt, halen de voortrajecters meestal goede scores. Wel te verstaan als we eerst de take home vraag van professor kunnen oplossen.
Weet je wat? Ik laat jullie er van mee genieten en als je een antwoord vindt van een twee tal pagina's, aarzel dan niet om het ons door te sturen.
"Leg uit waarom het thans moeilijk is om de geschiedenis van de psychologie (als gedragswetenschap) te blijven zien in termen van een "progressief-lineair" verhaal. Dit omvat twee delen: 1. geef eerst aan waaruit zo'n progressief-lineair verhaal bestaat; 2. ontwikkel de argumenten op grond waarvan je zo'n verhaal kan problematiseren: wetenschapsintern zowel als wetenschapsextern."
Voila, jullie kunnen wel even verder denk ik. Ik kruip terug achter mijn cursus en zal daar de komende uren ook blijven.
Ik wens jullie alvast een leuke vakantie!
Caroline
Wij voortrajecters zijn aan de laatste spurt begonnen alvorens we terugkeren nar de o zo vertrouwde hogeschool (na wat stage dan).
Die spurt, beter te definiëren als blok, is niet van de minste. In deze, voor velen vakantieweek, is het de bedoeling dat we er een paar honderd bladzijden door jagen om dan in de tweede week (voor velen ook vakantie!) te bewijzen wat er blijven steken is.
Gelukkig zijn er een tweetal proffen die een open boek examen organiseren maar ook dat is niet van de poes. Open boek wil niet per sé zeggen dat alles voor het grijpen ligt. Integendeel, het is het combineren van de leerstof die belangrijk is. De inzichten in de cursus zoals dat in Kortrijk ook wel genoemd wordt.
Hetgeen al achter de rug is, zijn onze presentaties van de biografische interviews. Waarin het duidelijk was waar de studenten lerarenopleiding zaten!
Die hadden namelijk geen blad nodig om hun ding te komen doen vooraan, terwijl de reguliere studenten met hun cumul van moeilijke woorden er niet uit wijs raakte dus wel degelijk een aantal pagina's in de handen hadden. Het viel ook op dat studenten lerarenopleiding er voor kozen om alles op een menselijke manier uit te leggen met slides die leesbaar waren en grafieken die te overzien zijn.
Reguliere studenten daarentegen kiezen er voor om drukke grafieken (lees stambomen) te combineren met ellendig ingewikkelde woorden en zinsconstructies. Duidelijk voorbeeld van pedagogisering? Volgens mij wel, hoe moeilijker je het maakt hoe meer uitleg en hulp je nodig hebt van proffen en dergelijk en hoe nuttiger ze zichzelf voelen.
Och ja we weten nu ook dat onze reguliere studenten niet studeren om te werken (zoals ze zelf zeggen), en dat het bepalen van welbevinden en betrokkenheid in een klas een koud kunstje is. Iets wat je in een uurtje even kan klaren, en waar je zeker geen speciale formulieren voor nodig hebt (volgens hen dan). Ik heb medelijden met hen, hoe moeilijk moet het niet zijn om in de 'echte' wereld te stappen nadat je een aantal jaar vertoefd hebt in de cocon van de universteit!
En wij? Wij doen rustig verder en beseffen heel goed dat het werkveld stilaan dichterbij komt.
Maar, zoals gezegd, eerst de examens en ik denk dat het tijd wordt dat ik me daar weer even op ga concentreren. Er moet namelik nog heel wat 'doorgejaagd' worden. Maar geen paniek, zoals uit de statistieken blijkt, halen de voortrajecters meestal goede scores. Wel te verstaan als we eerst de take home vraag van professor kunnen oplossen.
Weet je wat? Ik laat jullie er van mee genieten en als je een antwoord vindt van een twee tal pagina's, aarzel dan niet om het ons door te sturen.
"Leg uit waarom het thans moeilijk is om de geschiedenis van de psychologie (als gedragswetenschap) te blijven zien in termen van een "progressief-lineair" verhaal. Dit omvat twee delen: 1. geef eerst aan waaruit zo'n progressief-lineair verhaal bestaat; 2. ontwikkel de argumenten op grond waarvan je zo'n verhaal kan problematiseren: wetenschapsintern zowel als wetenschapsextern."
Voila, jullie kunnen wel even verder denk ik. Ik kruip terug achter mijn cursus en zal daar de komende uren ook blijven.
Ik wens jullie alvast een leuke vakantie!
Caroline
donderdag 6 maart 2008
Opnieuw een week aan de universiteit.
Professor De Paepe heeft er alweer een zestigtal pagina's doorgejaagd dus werk genoeg.
Geschiedenis van de gedragswetenschappen is gene zever.
Maar het doet me soms denken aan de lessen van Mr De vriese. (waarvoor dank, dankzij zijn lessen RZL lukt het me om dit ook te snappen!)
Het is een mengeling van geschiedenis en filosofie met een theologisch kantje.
Een aantal dingen klinken bekend in de oren dus het zal wel meevallen.
De eerste afspraken rond de examens komen op gang en de taak van het interview wordt bij velen afgewerkt.
Eigenlijk is het einde al in zicht (nog voor we goed en wel begonnen zijn).
Hier op de unief doen ze hun best om ons te integreren maar het is onbegonnen werk.
We hebben niet genoeg les en de tijd is te kort om andere studenten te leren kennen.
Het contact loopt ook niet zo vlot, je blijft een 'voortrajecter'.
Maar het is een feit dat we met onze voorkennis wel wat kunnen. Vooral tijdens de lessen onderwijskunde 2 kunnen we veel inbrengen. Natuurlijk heeft 'onze directrice' (1 van de verkorte trajecters, werkstudent en directrice in een lagere school) steeds het laatste woord, soms tot ergernis van de prof (en de onze).
De meeste voortrajecters zijn ook volop bezig met het uitstippelen van hun toekomst. Wat ze gaan studeren, hoe lang,...
Ik merk dat het voor mij genoeg is geweest. Na deze drie jaar zal ik maar wat blij zijn om opnieuw in het werkveld te stappen.
Al die informatie die in je hoofd wordt gepropt, er komt geen einde aan.
Het enige waar ik me hier in kan opwinden zijn de rigide ideeën die uit de 'statistieken' naar voor komen. Sommige onderzoeker hebben paardenbrillen op. Als je in de praktijk staat zie en hoor je heel andere dingen. Maar...leven en laten leven.... en af en toe reageren (zo ben ik hé!).
Ik ben klaar voor de laatste les van deze week, levenslang leren. Dat lijkt een vak waar ik, als ervaringsdeskundige, heel wat van af moet weten. Vergeet het maar. té wetenschappelijk, maar gelukkig liggen de engelse readers me wel, en begrijp ik waarover het gaat. Het is wel interessant om te horen hoe levenslang leren wordt opgevat. Maar daar blijft het ook bij.
Vrijdag stappen Emma en ik op het vliegtuig om onze erasmusstudent uit tsjechië (rietje)te gaan bezoeken.
da's dan weer het voordeel van de unief, mega verlengd weekend!!!!
groetjes
Lientje
Professor De Paepe heeft er alweer een zestigtal pagina's doorgejaagd dus werk genoeg.
Geschiedenis van de gedragswetenschappen is gene zever.
Maar het doet me soms denken aan de lessen van Mr De vriese. (waarvoor dank, dankzij zijn lessen RZL lukt het me om dit ook te snappen!)
Het is een mengeling van geschiedenis en filosofie met een theologisch kantje.
Een aantal dingen klinken bekend in de oren dus het zal wel meevallen.
De eerste afspraken rond de examens komen op gang en de taak van het interview wordt bij velen afgewerkt.
Eigenlijk is het einde al in zicht (nog voor we goed en wel begonnen zijn).
Hier op de unief doen ze hun best om ons te integreren maar het is onbegonnen werk.
We hebben niet genoeg les en de tijd is te kort om andere studenten te leren kennen.
Het contact loopt ook niet zo vlot, je blijft een 'voortrajecter'.
Maar het is een feit dat we met onze voorkennis wel wat kunnen. Vooral tijdens de lessen onderwijskunde 2 kunnen we veel inbrengen. Natuurlijk heeft 'onze directrice' (1 van de verkorte trajecters, werkstudent en directrice in een lagere school) steeds het laatste woord, soms tot ergernis van de prof (en de onze).
De meeste voortrajecters zijn ook volop bezig met het uitstippelen van hun toekomst. Wat ze gaan studeren, hoe lang,...
Ik merk dat het voor mij genoeg is geweest. Na deze drie jaar zal ik maar wat blij zijn om opnieuw in het werkveld te stappen.
Al die informatie die in je hoofd wordt gepropt, er komt geen einde aan.
Het enige waar ik me hier in kan opwinden zijn de rigide ideeën die uit de 'statistieken' naar voor komen. Sommige onderzoeker hebben paardenbrillen op. Als je in de praktijk staat zie en hoor je heel andere dingen. Maar...leven en laten leven.... en af en toe reageren (zo ben ik hé!).
Ik ben klaar voor de laatste les van deze week, levenslang leren. Dat lijkt een vak waar ik, als ervaringsdeskundige, heel wat van af moet weten. Vergeet het maar. té wetenschappelijk, maar gelukkig liggen de engelse readers me wel, en begrijp ik waarover het gaat. Het is wel interessant om te horen hoe levenslang leren wordt opgevat. Maar daar blijft het ook bij.
Vrijdag stappen Emma en ik op het vliegtuig om onze erasmusstudent uit tsjechië (rietje)te gaan bezoeken.
da's dan weer het voordeel van de unief, mega verlengd weekend!!!!
groetjes
Lientje
vrijdag 29 februari 2008
Beste parochianen
Na waarde landgenoten...
Komt steeds - o jawel - ... Beste parochianen!
Even een kort (? Wie weet hoe lang 't op voorhand zal worden?) blogje vanuit het Aalsterse front.
Vandaag is het vrijdag en het is - YES YES YES - 'verlengd weekend'! Enfin.. Wie spreekt er eigenlijk van 'weekend'? Het vele werk komt er langs m'n (en ongetwijfeld ook jullie) oren uit (en laten we dan vooral het groen achter de oren tussenbeide).
Alleen - probleem.. Weet ik niet waar te beginnen!
Dus begin ik ... HIER!
Sjah.. 'Kortrijk' of is het 'Krotrijk'? Laten we gaan voor 't eerste, een typfout is namelijk snel gemaakt. Grote school, nieuwe mensen, vééééél KHBO'erkens, moeilijke proffen, lekker eten in de alma, ..., het is allemaal even wennen.
Maar we hebben allen overschot aan rationaliteit *ahum* om oud en wijs genoeg te zijn en te weten dat we bij elkaar terecht kunnen voor hulp (lees: emo gesprekskens, samenvattingen, vertalingen, etc.).
Ennnn detail.. We zijn nog maar goed en wel begonnen én we hebben de examenregeling al te vatten gekregen. Fun fun fun! Het zal allemaal sneller achter de rug zijn, dan dat het voor de borst lag.
In een impulsieve bui besloot ik snel effe te bloggen, en bij deze is het - ook voor mij - vrièt moeilijk om dit tekstkaderken in te vullen.
Maar bij deze is 't dus - hopelijk - gelukt!
Aan jullie om uit te maken of deze inhoud van primordiaal belang is.
Adios und auf wiedersehen!
Jolien
(U weet wel, één van de studenten uit de Aalsterse Katholieke Hoge school Sint - Lieven (voor de Carolinetjes onder ons :p ))
Komt steeds - o jawel - ... Beste parochianen!
Even een kort (? Wie weet hoe lang 't op voorhand zal worden?) blogje vanuit het Aalsterse front.
Vandaag is het vrijdag en het is - YES YES YES - 'verlengd weekend'! Enfin.. Wie spreekt er eigenlijk van 'weekend'? Het vele werk komt er langs m'n (en ongetwijfeld ook jullie) oren uit (en laten we dan vooral het groen achter de oren tussenbeide).
Alleen - probleem.. Weet ik niet waar te beginnen!
Dus begin ik ... HIER!
Sjah.. 'Kortrijk' of is het 'Krotrijk'? Laten we gaan voor 't eerste, een typfout is namelijk snel gemaakt. Grote school, nieuwe mensen, vééééél KHBO'erkens, moeilijke proffen, lekker eten in de alma, ..., het is allemaal even wennen.
Maar we hebben allen overschot aan rationaliteit *ahum* om oud en wijs genoeg te zijn en te weten dat we bij elkaar terecht kunnen voor hulp (lees: emo gesprekskens, samenvattingen, vertalingen, etc.).
Ennnn detail.. We zijn nog maar goed en wel begonnen én we hebben de examenregeling al te vatten gekregen. Fun fun fun! Het zal allemaal sneller achter de rug zijn, dan dat het voor de borst lag.
In een impulsieve bui besloot ik snel effe te bloggen, en bij deze is het - ook voor mij - vrièt moeilijk om dit tekstkaderken in te vullen.
Maar bij deze is 't dus - hopelijk - gelukt!
Aan jullie om uit te maken of deze inhoud van primordiaal belang is.
Adios und auf wiedersehen!
Jolien
(U weet wel, één van de studenten uit de Aalsterse Katholieke Hoge school Sint - Lieven (voor de Carolinetjes onder ons :p ))
donderdag 28 februari 2008
Waarde landgenoten
Door een felgemotiveerde mevrouw Caroline en ook een beetje door de trancendentale filosofische analyse die een trancendentale filosofische analyse is, zoals een koe een koe is dus, typen wij, ookwel gekend als professor Gheselle en professor Blomme ook eens een postje.
Uit narratief, emperisch onderzoek blijkt dat het bloggen voor een onderwijstraject als dees, redelijk moeilijk is. Zoals onze vredelievende collega Caroline al aangaf weten we niet precies waarover we iets moeten typen, doch presteren we enige moeite om aan de normen te voldoen van enig trajectbegeleider. We weten niet of we het in dit collegepost moeten hebben over antimasturbatiemechanismes van Professor de Paepe, het eeuwigdurende interview van Professor Vandenabeele of de wikipedia van het onderwijslandschap van Professor Defraine.
Al in den beginne van ons traject viel het op dat de 'oh zo heterogene groep' voortrajecters helemaal niet zo heterogeen zijn als ze vooraf wel zegden. Al onmiddellijk werd er een oproep gedaan om samenvattingen, vertalingen,... door te zenden naar elkaar.
Een tijdje geleden (toch wel 2 dagen) zijn we naar de lezing geweest van een onbekende man, namelijk ene Frank Vandenbroucke. Met volle verwachtingen zaten we te wachten op het onthullende verhaal van de drugsaddict aka wielrenner. Wat kwam brak echter alle verwachtingen. Een livestreaming van wilde studenten uit Kortrijk die er zaten in een kolkende feestzaal tot hete verpleegsters in Leuven met als neusje van de zalm een heerlijk afgelekte schijnbare minister. Wij zaten in de overvolle zaal in Oostende, waar de camera zodanig ingezoomd was, zodat je de mug zag die mij gebeten had gedurende tienpuntenkampvanministervandebroucke.
De sfeer dan in kortrijk: toen we er binnenkwamen leek het wel een grote spiegel. Alle leerlingen leken op elkaar. Gelukkig waren er nog leerlingen met lang haar (lees: meisjes) en leerlingen met kort haar (lees: jongens). De hempjes, de bruine strakke broekjes, de gelakte schoenen doen ons ondertussen al niet meet vreemd. We kunnen zelfs al onderscheid maken tussen de studenten recht, letterkunde, geneeskunde,...
Tot zover deze korte blik, en uiterst interessante mening (vooral voor de studenten uit het tweede jaar die twijfelen om volgend jaar het voortraject onderwijskunde te volgen).
Adieu!
Thomas en Audrey
Uit narratief, emperisch onderzoek blijkt dat het bloggen voor een onderwijstraject als dees, redelijk moeilijk is. Zoals onze vredelievende collega Caroline al aangaf weten we niet precies waarover we iets moeten typen, doch presteren we enige moeite om aan de normen te voldoen van enig trajectbegeleider. We weten niet of we het in dit collegepost moeten hebben over antimasturbatiemechanismes van Professor de Paepe, het eeuwigdurende interview van Professor Vandenabeele of de wikipedia van het onderwijslandschap van Professor Defraine.
Al in den beginne van ons traject viel het op dat de 'oh zo heterogene groep' voortrajecters helemaal niet zo heterogeen zijn als ze vooraf wel zegden. Al onmiddellijk werd er een oproep gedaan om samenvattingen, vertalingen,... door te zenden naar elkaar.
Een tijdje geleden (toch wel 2 dagen) zijn we naar de lezing geweest van een onbekende man, namelijk ene Frank Vandenbroucke. Met volle verwachtingen zaten we te wachten op het onthullende verhaal van de drugsaddict aka wielrenner. Wat kwam brak echter alle verwachtingen. Een livestreaming van wilde studenten uit Kortrijk die er zaten in een kolkende feestzaal tot hete verpleegsters in Leuven met als neusje van de zalm een heerlijk afgelekte schijnbare minister. Wij zaten in de overvolle zaal in Oostende, waar de camera zodanig ingezoomd was, zodat je de mug zag die mij gebeten had gedurende tienpuntenkampvanministervandebroucke.
De sfeer dan in kortrijk: toen we er binnenkwamen leek het wel een grote spiegel. Alle leerlingen leken op elkaar. Gelukkig waren er nog leerlingen met lang haar (lees: meisjes) en leerlingen met kort haar (lees: jongens). De hempjes, de bruine strakke broekjes, de gelakte schoenen doen ons ondertussen al niet meet vreemd. We kunnen zelfs al onderscheid maken tussen de studenten recht, letterkunde, geneeskunde,...
Tot zover deze korte blik, en uiterst interessante mening (vooral voor de studenten uit het tweede jaar die twijfelen om volgend jaar het voortraject onderwijskunde te volgen).
Adieu!
Thomas en Audrey
Hallokidoki!
Ondertussen zijn we al bijna een maand in Kortrijk.
De universiteit lijkt soms wel een andere wereld. De taal, houdingen, colleges,... We passen ons aan.
Toch blijven we er ons over verbazen hoe je een heel simpel iets geweldig moeilijk kan uitleggen.
Het is een fijne bende, de voortrajecters.
13 in totaal en ik moet zeggen dat de KHBO goed vertegenwoordigd is (7 studenten : Thomas, Audrey, Joke, Marieke, Chloé, Emma en Caroline).
Maar ook KATHO reno ontbreekt niet (3 studenten) en onze 2 studentes uit aalst (maar de naam van de school ken ik niet sorry!).
We hebben onze eerste weken goed overleefd.
Op dit moment zijn de meeste mensen bezig met het lezen van de vele teksten (readers) en het intervieuwen van respondenten voor onze taak.
Het leek proffesor Vandenabeele wel eens leuk om ons een intervieuw te laten doen. :(
Nie simpel.
We beseffen allemaal dat onze tijd op de unief maar kort is.
Dus gooien we ons volledig in de strijd.
Gelukkig zitten we met 13 in hetzelfde bootje en kunnen we op elkaar rekenen.
Ik persoonlijk? Ik mis de hogeschool wel een beetje, we blijven vreemde eenden in de bijt hier. En het pendelen ligt me ook niet zo. Mijn alzheimer laat me niet toe om alle uren en dienstregelingen te onthouden en daar kan ik me behoorlijk in opwinden, maar gelukkig heb ik 4 reisgenoten die me leiden ;)
Nu is het voor mij bijna tijd om naar de les te vertrekken, nog snel een hapje eten en ik ben onderweg. Les van 4.30 tot 7!
Groetjes en tot later!
Lientje
Ondertussen zijn we al bijna een maand in Kortrijk.
De universiteit lijkt soms wel een andere wereld. De taal, houdingen, colleges,... We passen ons aan.
Toch blijven we er ons over verbazen hoe je een heel simpel iets geweldig moeilijk kan uitleggen.
Het is een fijne bende, de voortrajecters.
13 in totaal en ik moet zeggen dat de KHBO goed vertegenwoordigd is (7 studenten : Thomas, Audrey, Joke, Marieke, Chloé, Emma en Caroline).
Maar ook KATHO reno ontbreekt niet (3 studenten) en onze 2 studentes uit aalst (maar de naam van de school ken ik niet sorry!).
We hebben onze eerste weken goed overleefd.
Op dit moment zijn de meeste mensen bezig met het lezen van de vele teksten (readers) en het intervieuwen van respondenten voor onze taak.
Het leek proffesor Vandenabeele wel eens leuk om ons een intervieuw te laten doen. :(
Nie simpel.
We beseffen allemaal dat onze tijd op de unief maar kort is.
Dus gooien we ons volledig in de strijd.
Gelukkig zitten we met 13 in hetzelfde bootje en kunnen we op elkaar rekenen.
Ik persoonlijk? Ik mis de hogeschool wel een beetje, we blijven vreemde eenden in de bijt hier. En het pendelen ligt me ook niet zo. Mijn alzheimer laat me niet toe om alle uren en dienstregelingen te onthouden en daar kan ik me behoorlijk in opwinden, maar gelukkig heb ik 4 reisgenoten die me leiden ;)
Nu is het voor mij bijna tijd om naar de les te vertrekken, nog snel een hapje eten en ik ben onderweg. Les van 4.30 tot 7!
Groetjes en tot later!
Lientje
maandag 25 februari 2008
kortrijkse blog
Hey mannekes!
Jaaaaaaaaaa ook vanuit het 'verre' (uhum) Kortrijk kunnen jullie het een en ander lezen.
Het zijn niet alleen de mensen in het buitenland die hun verhalen mogen delen, ook, wij worden hier vriendelijk doch dringend tot verzocht.
Maar waar schrijf je in godsnaam over?
De proffen? Lessen? Medestudenten? Ik heb geen idee.
De proffen zijn er, de lessen ook en wat de medestudenten betreft ze mogen er wezen ;)
Alles loopt (voorlopig) vlot maar vraag ons dat tijdens de paasvakantie nog maar eens.
Niet veel nieuws te rapen dus.
Misschien volgende week beter!
groetjes
Lientje
Jaaaaaaaaaa ook vanuit het 'verre' (uhum) Kortrijk kunnen jullie het een en ander lezen.
Het zijn niet alleen de mensen in het buitenland die hun verhalen mogen delen, ook, wij worden hier vriendelijk doch dringend tot verzocht.
Maar waar schrijf je in godsnaam over?
De proffen? Lessen? Medestudenten? Ik heb geen idee.
De proffen zijn er, de lessen ook en wat de medestudenten betreft ze mogen er wezen ;)
Alles loopt (voorlopig) vlot maar vraag ons dat tijdens de paasvakantie nog maar eens.
Niet veel nieuws te rapen dus.
Misschien volgende week beter!
groetjes
Lientje
Abonneren op:
Posts (Atom)