Het einde is er!

Ja mensen het is zover.
Wij voortrajecters zijn aan de laatste spurt begonnen alvorens we terugkeren nar de o zo vertrouwde hogeschool (na wat stage dan).

Die spurt, beter te definiëren als blok, is niet van de minste. In deze, voor velen vakantieweek, is het de bedoeling dat we er een paar honderd bladzijden door jagen om dan in de tweede week (voor velen ook vakantie!) te bewijzen wat er blijven steken is.
Gelukkig zijn er een tweetal proffen die een open boek examen organiseren maar ook dat is niet van de poes. Open boek wil niet per sé zeggen dat alles voor het grijpen ligt. Integendeel, het is het combineren van de leerstof die belangrijk is. De inzichten in de cursus zoals dat in Kortrijk ook wel genoemd wordt.

Hetgeen al achter de rug is, zijn onze presentaties van de biografische interviews. Waarin het duidelijk was waar de studenten lerarenopleiding zaten!
Die hadden namelijk geen blad nodig om hun ding te komen doen vooraan, terwijl de reguliere studenten met hun cumul van moeilijke woorden er niet uit wijs raakte dus wel degelijk een aantal pagina's in de handen hadden. Het viel ook op dat studenten lerarenopleiding er voor kozen om alles op een menselijke manier uit te leggen met slides die leesbaar waren en grafieken die te overzien zijn.
Reguliere studenten daarentegen kiezen er voor om drukke grafieken (lees stambomen) te combineren met ellendig ingewikkelde woorden en zinsconstructies. Duidelijk voorbeeld van pedagogisering? Volgens mij wel, hoe moeilijker je het maakt hoe meer uitleg en hulp je nodig hebt van proffen en dergelijk en hoe nuttiger ze zichzelf voelen.
Och ja we weten nu ook dat onze reguliere studenten niet studeren om te werken (zoals ze zelf zeggen), en dat het bepalen van welbevinden en betrokkenheid in een klas een koud kunstje is. Iets wat je in een uurtje even kan klaren, en waar je zeker geen speciale formulieren voor nodig hebt (volgens hen dan). Ik heb medelijden met hen, hoe moeilijk moet het niet zijn om in de 'echte' wereld te stappen nadat je een aantal jaar vertoefd hebt in de cocon van de universteit!

En wij? Wij doen rustig verder en beseffen heel goed dat het werkveld stilaan dichterbij komt.
Maar, zoals gezegd, eerst de examens en ik denk dat het tijd wordt dat ik me daar weer even op ga concentreren. Er moet namelik nog heel wat 'doorgejaagd' worden. Maar geen paniek, zoals uit de statistieken blijkt, halen de voortrajecters meestal goede scores. Wel te verstaan als we eerst de take home vraag van professor kunnen oplossen.
Weet je wat? Ik laat jullie er van mee genieten en als je een antwoord vindt van een twee tal pagina's, aarzel dan niet om het ons door te sturen.

"Leg uit waarom het thans moeilijk is om de geschiedenis van de psychologie (als gedragswetenschap) te blijven zien in termen van een "progressief-lineair" verhaal. Dit omvat twee delen: 1. geef eerst aan waaruit zo'n progressief-lineair verhaal bestaat; 2. ontwikkel de argumenten op grond waarvan je zo'n verhaal kan problematiseren: wetenschapsintern zowel als wetenschapsextern."

Voila, jullie kunnen wel even verder denk ik. Ik kruip terug achter mijn cursus en zal daar de komende uren ook blijven.
Ik wens jullie alvast een leuke vakantie!
Caroline

Opnieuw een week aan de universiteit.

Professor De Paepe heeft er alweer een zestigtal pagina's doorgejaagd dus werk genoeg.
Geschiedenis van de gedragswetenschappen is gene zever.
Maar het doet me soms denken aan de lessen van Mr De vriese. (waarvoor dank, dankzij zijn lessen RZL lukt het me om dit ook te snappen!)
Het is een mengeling van geschiedenis en filosofie met een theologisch kantje.
Een aantal dingen klinken bekend in de oren dus het zal wel meevallen.
De eerste afspraken rond de examens komen op gang en de taak van het interview wordt bij velen afgewerkt.

Eigenlijk is het einde al in zicht (nog voor we goed en wel begonnen zijn).
Hier op de unief doen ze hun best om ons te integreren maar het is onbegonnen werk.
We hebben niet genoeg les en de tijd is te kort om andere studenten te leren kennen.
Het contact loopt ook niet zo vlot, je blijft een 'voortrajecter'.

Maar het is een feit dat we met onze voorkennis wel wat kunnen. Vooral tijdens de lessen onderwijskunde 2 kunnen we veel inbrengen. Natuurlijk heeft 'onze directrice' (1 van de verkorte trajecters, werkstudent en directrice in een lagere school) steeds het laatste woord, soms tot ergernis van de prof (en de onze).
De meeste voortrajecters zijn ook volop bezig met het uitstippelen van hun toekomst. Wat ze gaan studeren, hoe lang,...
Ik merk dat het voor mij genoeg is geweest. Na deze drie jaar zal ik maar wat blij zijn om opnieuw in het werkveld te stappen.
Al die informatie die in je hoofd wordt gepropt, er komt geen einde aan.

Het enige waar ik me hier in kan opwinden zijn de rigide ideeën die uit de 'statistieken' naar voor komen. Sommige onderzoeker hebben paardenbrillen op. Als je in de praktijk staat zie en hoor je heel andere dingen. Maar...leven en laten leven.... en af en toe reageren (zo ben ik hé!).

Ik ben klaar voor de laatste les van deze week, levenslang leren. Dat lijkt een vak waar ik, als ervaringsdeskundige, heel wat van af moet weten. Vergeet het maar. té wetenschappelijk, maar gelukkig liggen de engelse readers me wel, en begrijp ik waarover het gaat. Het is wel interessant om te horen hoe levenslang leren wordt opgevat. Maar daar blijft het ook bij.
Vrijdag stappen Emma en ik op het vliegtuig om onze erasmusstudent uit tsjechië (rietje)te gaan bezoeken.
da's dan weer het voordeel van de unief, mega verlengd weekend!!!!
groetjes
Lientje