Na waarde landgenoten...
Komt steeds - o jawel - ... Beste parochianen!
Even een kort (? Wie weet hoe lang 't op voorhand zal worden?) blogje vanuit het Aalsterse front.
Vandaag is het vrijdag en het is - YES YES YES - 'verlengd weekend'! Enfin.. Wie spreekt er eigenlijk van 'weekend'? Het vele werk komt er langs m'n (en ongetwijfeld ook jullie) oren uit (en laten we dan vooral het groen achter de oren tussenbeide).
Alleen - probleem.. Weet ik niet waar te beginnen!
Dus begin ik ... HIER!
Sjah.. 'Kortrijk' of is het 'Krotrijk'? Laten we gaan voor 't eerste, een typfout is namelijk snel gemaakt. Grote school, nieuwe mensen, vééééél KHBO'erkens, moeilijke proffen, lekker eten in de alma, ..., het is allemaal even wennen.
Maar we hebben allen overschot aan rationaliteit *ahum* om oud en wijs genoeg te zijn en te weten dat we bij elkaar terecht kunnen voor hulp (lees: emo gesprekskens, samenvattingen, vertalingen, etc.).
Ennnn detail.. We zijn nog maar goed en wel begonnen én we hebben de examenregeling al te vatten gekregen. Fun fun fun! Het zal allemaal sneller achter de rug zijn, dan dat het voor de borst lag.
In een impulsieve bui besloot ik snel effe te bloggen, en bij deze is het - ook voor mij - vrièt moeilijk om dit tekstkaderken in te vullen.
Maar bij deze is 't dus - hopelijk - gelukt!
Aan jullie om uit te maken of deze inhoud van primordiaal belang is.
Adios und auf wiedersehen!
Jolien
(U weet wel, één van de studenten uit de Aalsterse Katholieke Hoge school Sint - Lieven (voor de Carolinetjes onder ons :p ))
vrijdag 29 februari 2008
donderdag 28 februari 2008
Waarde landgenoten
Door een felgemotiveerde mevrouw Caroline en ook een beetje door de trancendentale filosofische analyse die een trancendentale filosofische analyse is, zoals een koe een koe is dus, typen wij, ookwel gekend als professor Gheselle en professor Blomme ook eens een postje.
Uit narratief, emperisch onderzoek blijkt dat het bloggen voor een onderwijstraject als dees, redelijk moeilijk is. Zoals onze vredelievende collega Caroline al aangaf weten we niet precies waarover we iets moeten typen, doch presteren we enige moeite om aan de normen te voldoen van enig trajectbegeleider. We weten niet of we het in dit collegepost moeten hebben over antimasturbatiemechanismes van Professor de Paepe, het eeuwigdurende interview van Professor Vandenabeele of de wikipedia van het onderwijslandschap van Professor Defraine.
Al in den beginne van ons traject viel het op dat de 'oh zo heterogene groep' voortrajecters helemaal niet zo heterogeen zijn als ze vooraf wel zegden. Al onmiddellijk werd er een oproep gedaan om samenvattingen, vertalingen,... door te zenden naar elkaar.
Een tijdje geleden (toch wel 2 dagen) zijn we naar de lezing geweest van een onbekende man, namelijk ene Frank Vandenbroucke. Met volle verwachtingen zaten we te wachten op het onthullende verhaal van de drugsaddict aka wielrenner. Wat kwam brak echter alle verwachtingen. Een livestreaming van wilde studenten uit Kortrijk die er zaten in een kolkende feestzaal tot hete verpleegsters in Leuven met als neusje van de zalm een heerlijk afgelekte schijnbare minister. Wij zaten in de overvolle zaal in Oostende, waar de camera zodanig ingezoomd was, zodat je de mug zag die mij gebeten had gedurende tienpuntenkampvanministervandebroucke.
De sfeer dan in kortrijk: toen we er binnenkwamen leek het wel een grote spiegel. Alle leerlingen leken op elkaar. Gelukkig waren er nog leerlingen met lang haar (lees: meisjes) en leerlingen met kort haar (lees: jongens). De hempjes, de bruine strakke broekjes, de gelakte schoenen doen ons ondertussen al niet meet vreemd. We kunnen zelfs al onderscheid maken tussen de studenten recht, letterkunde, geneeskunde,...
Tot zover deze korte blik, en uiterst interessante mening (vooral voor de studenten uit het tweede jaar die twijfelen om volgend jaar het voortraject onderwijskunde te volgen).
Adieu!
Thomas en Audrey
Uit narratief, emperisch onderzoek blijkt dat het bloggen voor een onderwijstraject als dees, redelijk moeilijk is. Zoals onze vredelievende collega Caroline al aangaf weten we niet precies waarover we iets moeten typen, doch presteren we enige moeite om aan de normen te voldoen van enig trajectbegeleider. We weten niet of we het in dit collegepost moeten hebben over antimasturbatiemechanismes van Professor de Paepe, het eeuwigdurende interview van Professor Vandenabeele of de wikipedia van het onderwijslandschap van Professor Defraine.
Al in den beginne van ons traject viel het op dat de 'oh zo heterogene groep' voortrajecters helemaal niet zo heterogeen zijn als ze vooraf wel zegden. Al onmiddellijk werd er een oproep gedaan om samenvattingen, vertalingen,... door te zenden naar elkaar.
Een tijdje geleden (toch wel 2 dagen) zijn we naar de lezing geweest van een onbekende man, namelijk ene Frank Vandenbroucke. Met volle verwachtingen zaten we te wachten op het onthullende verhaal van de drugsaddict aka wielrenner. Wat kwam brak echter alle verwachtingen. Een livestreaming van wilde studenten uit Kortrijk die er zaten in een kolkende feestzaal tot hete verpleegsters in Leuven met als neusje van de zalm een heerlijk afgelekte schijnbare minister. Wij zaten in de overvolle zaal in Oostende, waar de camera zodanig ingezoomd was, zodat je de mug zag die mij gebeten had gedurende tienpuntenkampvanministervandebroucke.
De sfeer dan in kortrijk: toen we er binnenkwamen leek het wel een grote spiegel. Alle leerlingen leken op elkaar. Gelukkig waren er nog leerlingen met lang haar (lees: meisjes) en leerlingen met kort haar (lees: jongens). De hempjes, de bruine strakke broekjes, de gelakte schoenen doen ons ondertussen al niet meet vreemd. We kunnen zelfs al onderscheid maken tussen de studenten recht, letterkunde, geneeskunde,...
Tot zover deze korte blik, en uiterst interessante mening (vooral voor de studenten uit het tweede jaar die twijfelen om volgend jaar het voortraject onderwijskunde te volgen).
Adieu!
Thomas en Audrey
Hallokidoki!
Ondertussen zijn we al bijna een maand in Kortrijk.
De universiteit lijkt soms wel een andere wereld. De taal, houdingen, colleges,... We passen ons aan.
Toch blijven we er ons over verbazen hoe je een heel simpel iets geweldig moeilijk kan uitleggen.
Het is een fijne bende, de voortrajecters.
13 in totaal en ik moet zeggen dat de KHBO goed vertegenwoordigd is (7 studenten : Thomas, Audrey, Joke, Marieke, Chloé, Emma en Caroline).
Maar ook KATHO reno ontbreekt niet (3 studenten) en onze 2 studentes uit aalst (maar de naam van de school ken ik niet sorry!).
We hebben onze eerste weken goed overleefd.
Op dit moment zijn de meeste mensen bezig met het lezen van de vele teksten (readers) en het intervieuwen van respondenten voor onze taak.
Het leek proffesor Vandenabeele wel eens leuk om ons een intervieuw te laten doen. :(
Nie simpel.
We beseffen allemaal dat onze tijd op de unief maar kort is.
Dus gooien we ons volledig in de strijd.
Gelukkig zitten we met 13 in hetzelfde bootje en kunnen we op elkaar rekenen.
Ik persoonlijk? Ik mis de hogeschool wel een beetje, we blijven vreemde eenden in de bijt hier. En het pendelen ligt me ook niet zo. Mijn alzheimer laat me niet toe om alle uren en dienstregelingen te onthouden en daar kan ik me behoorlijk in opwinden, maar gelukkig heb ik 4 reisgenoten die me leiden ;)
Nu is het voor mij bijna tijd om naar de les te vertrekken, nog snel een hapje eten en ik ben onderweg. Les van 4.30 tot 7!
Groetjes en tot later!
Lientje
Ondertussen zijn we al bijna een maand in Kortrijk.
De universiteit lijkt soms wel een andere wereld. De taal, houdingen, colleges,... We passen ons aan.
Toch blijven we er ons over verbazen hoe je een heel simpel iets geweldig moeilijk kan uitleggen.
Het is een fijne bende, de voortrajecters.
13 in totaal en ik moet zeggen dat de KHBO goed vertegenwoordigd is (7 studenten : Thomas, Audrey, Joke, Marieke, Chloé, Emma en Caroline).
Maar ook KATHO reno ontbreekt niet (3 studenten) en onze 2 studentes uit aalst (maar de naam van de school ken ik niet sorry!).
We hebben onze eerste weken goed overleefd.
Op dit moment zijn de meeste mensen bezig met het lezen van de vele teksten (readers) en het intervieuwen van respondenten voor onze taak.
Het leek proffesor Vandenabeele wel eens leuk om ons een intervieuw te laten doen. :(
Nie simpel.
We beseffen allemaal dat onze tijd op de unief maar kort is.
Dus gooien we ons volledig in de strijd.
Gelukkig zitten we met 13 in hetzelfde bootje en kunnen we op elkaar rekenen.
Ik persoonlijk? Ik mis de hogeschool wel een beetje, we blijven vreemde eenden in de bijt hier. En het pendelen ligt me ook niet zo. Mijn alzheimer laat me niet toe om alle uren en dienstregelingen te onthouden en daar kan ik me behoorlijk in opwinden, maar gelukkig heb ik 4 reisgenoten die me leiden ;)
Nu is het voor mij bijna tijd om naar de les te vertrekken, nog snel een hapje eten en ik ben onderweg. Les van 4.30 tot 7!
Groetjes en tot later!
Lientje
maandag 25 februari 2008
kortrijkse blog
Hey mannekes!
Jaaaaaaaaaa ook vanuit het 'verre' (uhum) Kortrijk kunnen jullie het een en ander lezen.
Het zijn niet alleen de mensen in het buitenland die hun verhalen mogen delen, ook, wij worden hier vriendelijk doch dringend tot verzocht.
Maar waar schrijf je in godsnaam over?
De proffen? Lessen? Medestudenten? Ik heb geen idee.
De proffen zijn er, de lessen ook en wat de medestudenten betreft ze mogen er wezen ;)
Alles loopt (voorlopig) vlot maar vraag ons dat tijdens de paasvakantie nog maar eens.
Niet veel nieuws te rapen dus.
Misschien volgende week beter!
groetjes
Lientje
Jaaaaaaaaaa ook vanuit het 'verre' (uhum) Kortrijk kunnen jullie het een en ander lezen.
Het zijn niet alleen de mensen in het buitenland die hun verhalen mogen delen, ook, wij worden hier vriendelijk doch dringend tot verzocht.
Maar waar schrijf je in godsnaam over?
De proffen? Lessen? Medestudenten? Ik heb geen idee.
De proffen zijn er, de lessen ook en wat de medestudenten betreft ze mogen er wezen ;)
Alles loopt (voorlopig) vlot maar vraag ons dat tijdens de paasvakantie nog maar eens.
Niet veel nieuws te rapen dus.
Misschien volgende week beter!
groetjes
Lientje
woensdag 20 februari 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)